در آن زمان که در پیش است [= آخر الزمان] نجات نمی­یابد مگر مؤمنی که گمنام است.اگر در میان مردم باشد شناخته نمی­شود، واگر در میان جمع نباشد به جستجویش بر نخیزند. آنان چراغ های هدایت، و نشانه های روشن­اند باری کسانی که در تاریکی ره می­سپارند.اینان سخن چینی نمی­کنند، و عیوب نهان دیگران را فاش نمی­سازند، و سخن بیهوده بر زبان جاری نمی­سازند.خداوند درهای رحمت خویش را به روی آنان می­گشاید، و رنج و سختی عذاب خویش را از آنان بر طرف می­سازد.

     

برگرفته از خطبه ۱۰۳نهج البلاغه